میلاد شماخته

سلام. روز بخیر
من حدود ۶ ساله از همسرم به دلیل اعتیاد و فساد اخلاقی جدا شدم و یک فرزند دختر دارم که زمان جدایی ۲ سال و نیمش بود و الآن ۹ سالشه و حضانتش با خودمه.
بعد از جدایی، همسرم دو-سه بار فقط به دیدن دخترم اومد، هر بار با فاصله ۵۰-۴۰ روز و بعد از اون، دیگه نیومد.
دخترم پارسال و امسال که میره مدرسه، به دلیل اینکه پدر بچه های دیگه رو میبینه، اظهار ناراحتی از نداشتن پدر میکنه و میگه من یتیمم. یا از من میپرسه اگه شما پدر نمیداشتی چکار میکردی؟ یا میگه من تو مدرسه غمگینم چون بابا ندارم. میگه بچه های دیگه وقتی باباهاشون میان دنبالشون من ناراحت میشم.
البته بچه بسیار پرجنب و جوش و باهوش و برونگرایی هست.
چون میترسم این خلأ پدر بعدها آسیب جدی بهش بزنه، نظرتون در مورد فراهم کردن زمینه  ملاقات با پدرش چیه؟
 پدرش ازدواج کرده و به نظر میرسه اعتیادش رو زندگیش تأثیر جدی نداشته و سر کار میره ( کارمند گمرک هست).
ما مشهد زندگی میکنیم و پدرش قوچان. نگرانیم از اینه که پدرش در دیدنش بی انظباط باشه و به موقع نیاد.
و نگرانی دیگه م اینه که اگر من ازدواج کنم دخترم فرد جدید رو به عنوان پدر نمپذیره. و ممکنه ازدواجم راه دور باشه (مثلا قم یا تهران)
لطفا راهنمایی بفرمایید
متشکرم

مشاور _________________________________________________________________________

سلام وقت بخیر
شرایط سختتان را درک میکنم، عجیب نیست که فروپاشی ازدواج شما برای فرزندانتان سخت باشد. ما به شما نشان خواهیم داد که چگونه به یک موقعیت دشوار آرامش ببخشید، نه سردرگمی.

1.    این را روشن کنید که فرزندتان را دوست دارد.

وقتی یک والدین مرتباً به این موضوع رسیدگی نمی کند، بچه ها تصور می کنند که به نوعی مقصر هستند. آنها معتقدند اگر فقط موفق تر بودند یا رفتار بهتری داشتند، مطمئناً والدینشان دوست داشتند با آنها باشند.

در نتیجه، اعتماد به نفس می تواند به شدت کاهش یابد. شما باید دائماً به فرزند خود اطمینان دهید که عدم تعهد والدین دیگر ربطی به دوست داشتنی بودن» او ندارد. مثلاً اگر پدر برای دیدار او حاضر نشد، می‌توانید به او بگویید: حتی بزرگسالان هم اشتباهاتی مرتکب می‌شوند و گاهی اوقات به افرادی که دوستشان دارند نمی توانند رسیدگی کنند. لغو دیدار در آخرین لحظه، حتی زمانی که او می‌داند که ملاقات بسیار معنی دارد، از نظر شما اشتباه است. اما این بدان معنا نیست که شما را دوست ندارند.

  2.  یک ملاقات جایگزین داشته باشید.

اگر همسر سابق شما اغلب حاضر نمی شود، هر زمان که قرار است فرزندتان والدینش را ببیند، یک برنامه پشتیبان داشته باشید. فرقی نمی‌کند این یک قرار بازی باشد، یک فعالیت خاص با شما یا یک گردش سرگرم‌کننده، ناامیدی احتمالی را برطرف می‌کند. در مورد مدت زمانی تحویل گرفتن کودک، توافق کنید و سپس به روز خود ادامه دهید.

 3.   فرزندتان را به برقراری ارتباط تشویق کنید.

می توانید بچه های ۱۰ ساله و بزرگتر را متقاعد کنید که با والدین خود در مورد انتظاراتشان صحبت کنند. ابراز کردن، به بچه‌ها احساس قدرت می‌دهد و می‌تواند به کاهش ناامیدی آنها کمک کند. حتی اگر چیزی تغییر نکند، کودک شما با دانستن اینکه تلاش کرده تا وضعیت را اصلاح کند، احساس بهتری خواهد داشت.

   4. دیگران را مشارکت دهید

سعی کنید سایر بزرگسالان قابل اعتماد و دلسوز را در زندگی فرزند خود بگنجانید. نه تنها اعضای خانواده و دوستان فداکار الگوهایی هستند که فرزند شما می تواند به آنها تکیه کند، بلکه تعهد آنها فشار را از کودک شما دور می کند.

  5.  جلوی بچه هایتان دعوا نکنید

مکالمات تند در مورد غیرقابل اعتماد بودن یا مسائل مالی باید زمانی که فرزندان شما در اطراف نیستند، از طریق تلفن انجام شود. تحقیقات نشان داده است که ضعیف ‌ترین بچه‌های طلاق، آنهایی هستند که در معرض دعواهای مداوم والدین قرار دارند.

   6. فرزندتان را درگیر نکنید

وقتی والدین کودکان را وسط قرار می دهند، ممکن است بچه ها نیز درگیر تعارض شوند. بنابراین، با آنها در مورد همسر سابق خود به گونه ای صحبت نکنید که آنها را مجبور به جانبداری کنید. بچه‌ها نمی‌خواهند طرف هیچ یک از والدین را بگیرند. آنها می‌خواهند وقتی با شما هستند نگران نباشند.

فرض کنید فرزندتان این جملات را مطرح می کند: پدر می‌گوید تو در انجام تکالیف مدرسه به من کمک کافی نمی‌کنی». به جای اینکه بگویید این درست نیست!” سعی کنید به صورت غیر دفاعی پاسخ دهید. می توانید بگویید:

من فکر می کنم ما با هم به خوبی همکاری داریم. متاسفم که پدرت چنین احساسی دارد.»

با انجام این کار، چالش را با موفقیت به پایان رسانده اید و فرزندتان را از میانه راه خارج کرده اید.

7. حتما ازدواج کنید با مردی که فرزندتان را بپذیرد و بتواند جای محبت پدری رادر قلب فرزندتان جبران کند.

سلام . برا هدایت تحصیلی مزاحمتون میشم ، بنده پایه ۶ حوزه هستم ، چند مرتبه آزمون شخصیت شناسی دادم چند جواب متنوع آمد مثلا ENTJ یا EFTJ

پاسخ : سلام وقت بخیر رو آرزوی موفقیت در زندگی طلبگی

برای شخصیت شناسی صرفاً آزمون MBTI کفایت نمیکنه ، بلکه باید به تست های تخصصی تری مثل " 16عاملی کتل" برای شخصیت شناسی تخصصی و کاربردی و "هالند" برای کشف رغبت ها و گرایش ها و علاقه هایتان  و "گاردنر" برای بررسی میزان هوش و قدرت ذهن شما و "رغبت سنج سماح" برای مطلع شدن از رشته های متناسب با شخصیتتان، نیز رجوع کنید، همه این تست ها در سایت سماح (مرکز مشاوره حوزه) موجود است و پس از حل کردن تست باید توسط روانشناس استعداد سنج تحلیل و بررسی تخصصی و مشاوره بشوید.